‘Sinds 1992 zijn de populaties dagvlinders gemiddeld met meer dan 50 procent afgenomen.’ Deze zin, die ik eind maart las, is onder mijn huid gekropen en heeft een plekje gevonden in mijn hoofd. Dit weekend dook hij weer op. Ongevraagd maar sterk aanwezig.

Magie om stil van te worden

Afgelopen zondag stond ik samen met mijn kinderen gebogen over een cocon van een koolwitje. Hij bewoog onhandig heen en weer en door het dunne vliesje van de cocon konden we de vleugels al een klein beetje zien. Het onhandige stopte en we zagen hoe het vlindertje heel voorzichtig uit de cocon kroop. Pootjes en kopje kriebelden als eerste naar buiten en snel daarna volgde ook het lijfje met prachtige, zij het wat verfrommelde, vleugels.

“Deze magische transformatie maakte ons stil. Mijn kinderen van verwondering. En ik eigenlijk ook. Maar tegelijkertijd was daar ook die zin weer in mijn achterhoofd: Meer dan de helft van het aantal vlinders is verdwenen.”

Boswachter Mirjam, Zuid-Hollands Landschap

Een verontrustend besef

Weer schrok ik van deze zin. Omdat cijfers niet liegen en vlinders ons wat vertellen over de algehele staat van de natuur. Cijfers die mij confronteren met iets dat heeft plaatsgevonden tijdens mijn nog relatief korte bestaan. In dit deel van mijn leven is meer dan de helft van het aantal vlinders verdwenen. Ik was erbij.

Maar ik ben vastbesloten om er ook bij te zijn wanneer we deze trend doorbreken en het aantal vlinders weer zien toenemen. Dus maken we thuis een extra rommelhoekje in de tuin waar bladeren en takken blijven liggen. En gaan we bij het Zuid-Hollands Landschap door met het beheren en ontwikkelen van kruiden- en bloemrijke graslanden. Zorgen we voor luwe hoekjes waar vlinders kunnen schuilen. Maken we waar het kan nieuwe plekken waar de diertjes voedsel vinden. Alle beetjes helpen.